Hoe compenseer jij je eigen ongemak? En hoe weet je dat je dat doet of dat je toch een vrije keuze maakt?

 

Stiekem genieten

 

Eindelijk gun ik

Mezelf de luxe om

Mijn zelf

Weer eens te verwennen

Opgetogen rijd ik naar Amsterdam

 

Een uur later en

Met enig schuldgevoel

Dwaalt mijn blik af naar

De drie paar schoenen

Die ik zojuist kocht

Drie

Paar

Schoenen

 

Op weg naar huis

Voel ik Brené Brown

Op mijn rechter schouder

“We numb”

Als we niet willen voelen

Verliezen we ons in

Eten, drinken, shoppen of andere

“Verslavingen”

 

Betrapt

Dat doe ik al heel lang

Als ik een tentamen niet haalde

Kocht ik een bos bloemen

Daar werd ik vrolijk van

 

Op mijn andere schouder

Hoor ik de stem van

Mijn maatschappelijke

Verantwoordelijkheid

Ik ben toch groot voorstander van

Consuminderen?

Als een oplossing voor

Het klimaatprobleem

En hoe zit het met de

Medemenselijkheid

In de fabriek waar deze

Prachtige schoenen

Worden gemaakt?

Thuis check ik de site

Made in Italy

Zou het waar zijn?

 

Met een verholen glimlach vertel ik

Aan onze dochter

“Dat ik iets heeel ergs heb gedaan”

Ik show mijn nieuwe aanwinsten

Mijn dochter moet hard lachen

“Ze zijn wel mooi, mam”

 

Samen vermaken we ons

Met mijn zwakte

En ondanks of misschien wel

Dankzij het aankijken van

De stemmen

Op mijn schouders

Voel ik mij een stuk lichter