Een onbewuste gewoonte, ik kreeg er feedback op en het schudde mij wakker. In hoeverre leef jij altijd je intenties? En hoe mild ben jij naar de ander als deze dat (soms) niet doet?

 

Onbewust Gewoon

 

Zachtjes schraap ik mijn keel

Een licht kuchje

‘Wat?'

Zegt mijn dochter geïrriteerd

‘Wat doe ik verkeerd?’

 

Verbaasd kijk ik haar aan

‘Niks, hoezo?'

‘Nou …

Dat doe je altijd

Als je vindt dat ik iets

Niet goed doe’

 

‘Doe ík dat?”

Daags daarna

Betrap ik mij

Op deze gênante gewoonte

Ik doe het echt

 

Ik

Die de dialoog

Hoog in het vaandel heeft staan

Die onlangs een klant raakte

Met de term

Horizontaal communiceren

Als hulpmiddel voor

Gelijkwaardigheid

 

Horizontaal staat voor

Gelijk

Waardig

Waar

Open en eerlijk

De ander als gelijke

Aanvaarden

Dat is meer dan de

Ander zien

En dan

Dan doe ik dit

 

Verticaler kan bijna niet

Eén simpel kuchje

Om haar te ‘corrigeren’

Te laten voelen

Dat ik ga over wat

Goed en fout is

AU

 

Zo ingewikkeld is het dus

Trouw zijn aan waar

Je voor staat

Intenties tonen zich niet altijd

In wat je laat zien

En horen