OverDenken

 

Schijnbaar uit het niets

Ontvang ik een app-je

“Zeg blog jij nog?

Ik heb er al een tijdje geen

Voorbij zien komen”

 

Dat daagt uit tot zelfreflectie

Want de laatste is inderdaad al

Van einde zomer

 

Niet dat er niets voorbij is gekomen

Genoeg wat mij raakt en verwondert

 

Die dame van 93 waar ik

Blij van werd omdat ze

Weer door het bos liep

Niet geveld door Corona

Ondanks dat ze het leven wel welletjes vindt

Geniet ik elke keer als ik haar tegenkom

 

Of de slepende verkiezingen in de US

En vooral wat mensen beweegt

Te geloven in mensen die

Liegen en bedriegen

Hoe kan dat?

Welk uitzicht heb je dan?

 

De problematieken in het onderwijs

Hoe kunnen zij kinderen "klaar maken"

Voor de toekomst?

Leren over vrijheid van meningsuiting?

Aandacht geven aan lezen?

De wens voor kleinere klassen

Met een nijpend lerarentekort

 

De operazangeres die

In tranen

Vertelt dat ze de zin

In het leven mist

Nu ze niet haar werk kan doen

Natuurlijk maakt ze zich nuttig

Doet vrijwilligerswerk

Alleen dat is niet

De voldoening die ze nodig heeft

Ze mist de broodnodige waardering

Het kunnen doppen van de eigen boontjes

 

Verfrissende visies

Op hoe we opnieuw kunnen

Kijken naar de macro-economie

Filosofen die zich buigen

Over het effect van emoties

En met name angst

Op de democratie of de omgang

Met Corona

 

Waarom blijft mijn pen dan hangen?

Blijven de gedachten in mijn hoofd?

 

Het antwoord is schokkend simpel

Als ik er een paar dagen

“Tussenuit ga”

Samen met de hond

Naar een huisje in de bossen

Niks anders dan samen zijn met

De natuur en mezelf

 

De afgelopen maanden

Ging ík niet over mijn agenda

Nee, mijn agenda ging over mij

Alsof ik een marathon aan het rennen

Was die maar niet op hield

 

Weg was de ruimte voor reflectie

Ontspanning en inspiratie

Ik zag en voelde het wel

Alleen de rust ontbrak

Om mijn waarnemingen

Uit het nu te kunnen “trekken”

En de grotere betekenis te zien

En daar iets mee te doen