MensEnWerk

 

Afgelopen week zag ik de film

“Sorry We Missed You”

Een beeld dat maar niet

Van mijn netvlies wil verdwijnen

Is het moment dat de

Werkverdeler

Het verhaal aanhoort van de

Pakjesbezorger

Hij zit er doorheen

Heeft even vrij nodig

Voor zijn gezondheid

En zijn gezin

 

De werkverdeler

Hoort het stoïcijns aan

Schetst hoe hij de afgelopen

Weken meerdere mensen

Aan zijn bureau heeft gehad

En dat hij toch écht niet

Rekening kan houden met al

Die verhalen

"Je bent ondernemer

Dopt je eigen boontjes

Als je vervanging hebt

Ben je vrij

Heb je die niet, dan verwacht ik je

Morgenochtend vroeg

Ík moet denken aan míj́n klantenrating"

 

Wat mij diep raakt

Is het ontbreken van gevoel

Voor medemenselijkheid

Het nemen van verantwoordelijkheid

Voor wat je

Je medemens aan doet

Of je nu opdrachtgever, collega of leidinggevende bent

Je bent met wie je werkt

We kunnen niet zonder elkaar

 

De ander onder druk zetten

De nood van de ander gebruiken

Om te krijgen wat je hebben wilt

Angst en onzekerheid zaaien

Verdeel en heers toepassen

We zijn er vast

Allemaal niet van verschoond

Alleen

Is dat de wereld waarin jij wilt leven?

Of bewandel je liever de weg

Van de liefde?

Zodat er iemand is die

Oprecht zegt

Sorry We Missed You